Od rana jedziemy sobie na miejscówkę karpiową do miejscowości Chiprana. Słabo jak na karpie parę sztuk największy 10kg.
       Wieczorem jedziemy na sumy do Mequinenzy. Ja zaczynam od malutkiego suma 5kg, mamy nadzieję, że będzie lepiej niż wczoraj. Czekamy, godzina dwie, druga się zbliża i nic. Idę kupie zimną kawę z pobliskiej kawiarni i tak jest Piotra kolej a i tak się nic nie dzieje. Poszedłem, pomyliłem kierunki, kupiłem kawę i wracam trwało to 20 min. Jak tylko pojawiły mi się wędki, widzę tłok i Piotra z wygiętym kijem, Chris wydziera się Darek szybko chodź. Jak tylko zniknąłeś za rogiem było branie i walczę z nim tyle czasu, mówi Piotr. Ryba mimo długiej walki nadal robi co chce, Piotr ma wielki uśmiech, ale i zaciśnięte zęby, dłuższy hol zostawia ślady zmęczenia. Sum jest coraz bliżej brzegu, Lloyd wskakuje do wody i szykuje się do złapania tego giganta. Wiąże linkę, i wyciągamy go, 3 osoby na górze, dwie na dole. Widać, że nie robią to pierwszy raz, bo sum szybko znajduje się na macie. Waga pokazuje 68kg. Pięknie robi wrażenie, Piotr zadowolony chwyta go i robimy mu zdjęcia, suma starcza na dwóch, ustawiamy się i już są pamiątki na całe życie. Ma chłop szczęście, ale teraz moja kolej. O godz. 21 wywozimy jeszcze raz zestawy ja w tym czasie trwa to około godziny. Przed 22 dzwoneczek daje znać o sobie a wędka wygina się sygnalizując branie. Podlatuję i już na starcie mam problemy z wyciągnięciem z podpórki, ryba swoją siłą dociska wędkę. Udaje się, zacięcie i siedzi, po 3 minutach walki daje mu 40 kg po 5 minutach już 50 kg. Zabawa dopiero się rozpoczyna i trwa kolejne 20 minut. Ja zwijam 3 razy korbką plecionkę a ryba wywija dwa razy tyle. Już wiem, co czuł Piotrek, super zabawa tylko trochę męcząca. Ryba ma piekielną siłę, trzymam mocno wędkę i zapieram ją o podbrzusze co jak się później okazuje ma fatalne skutki. Czuję że powoli słabnie i pompuje coraz więcej razy, Chris wchodzi już do wody i cierpliwie czeka na pojawienie się wielkiego łba. Jest, od razu widać że nie jest mały, na oko taki jak Piotra z niecierpliwością czekam na pomiar wagi- pokazuje 78kg. No to ładnie, ryba życia, gratulacji nie ma końca 10 min nocnej sesji z aparatem i ja wraz z rybą trafiam do rzeki, odprowadzam ją „do jej domu” i myję się od śluzu jaki po niej pozostał. Jak się później okazało, była to ryba tygodnia wyciągnięta z promenady, druga co do wielkości w Mequinenzie.